هر چند دکتر بسکی، طبیعت، این آب و خاک و آسمان را سخت عاشق بود ولی تعلق خاطری به تعلقات دنیوی نداشت. او غم مردم را هم داشت. رنج مردم چشمانش را پراشک می کرد؛ چیزی که شاید کمتر به آن پرداخته شده است. او یک انسان کمال یافته بود که از دام های بسیار رسته بود. روح لطیف آن دریایِ آرام، زمانی پرآشوب می شد که می دید عده ای با دست اندازی به بیت المال، حق الناس را به غارت می برند.
کاش سیل، فقر بلوچستان را هم ببرد!
مردم ,عاشق ,دکتر ,بسکی، ,پرآشوب ,آرام، ,دکتر بسکی، ,دریایِ آرام، ,آن دریایِ ,لطیف آن ,آرام، زمانی
درباره این سایت