مقدمه ای بر کتاب آتش دل

وقتی به سمت دشت لاله خیز تکمران» روانه می شوی؛ پیش از هم نَفَسی با کوه امام حاضر»، آوای بخشی ها و لولوچی ها تو را در لوجلی» میهمان می کند. علیخان» تار در دست دارد و با صدای پراندوهش نه وینم درد جدایی.» را بر لب دارد. هنوز آوای پر ابهت مرحوم کربلایی تقی کریم زاده» در گوشَت می پیچد که اشعار فردوسی را با شکوه می خواند و تو را با اشعار حافظ و سعدی از چشمه های شعر شیراز  سیراب می کند. لوجلی» فقط یک نام نیست، یک تاریخ است، یک مکتب است و در این مکتب، مرزداران و سرداران و شاگردان و شاعران ارزنده و نام آوری قد کشیده اند که همچنان دیارشان را عاشقند.

کاش سیل، فقر بلوچستان را هم ببرد!

انتخابات یازدهم؛ بازی بی‌رقیب!

مهندسی انتخابات در دورۀ رضاشاه