با جاری شدن سیل اخیر در بلوچستان، گوشه ای دیگر از فقر و محرومیت مردم نجیب بلوچ عیان شد. درست مانند فقر استخوان سوز کردستان، که آزاد و فرهاد را در کوهستان منجمد کرد. سیل ویرانگر، تمام "داشته" های این مردم نجیب را با خود برد و آنان را با "نداشته" های بزرگ شان تنها گذاشت.

در این شرایط که عاقلان سرها در گلیم کشیده‌اند” و ملتی داغدار و عزادار سوگ‌های سترگ آبان و دی است، در زمانی که بسیاری از بزرگان بر مشارکت حداکثری تأکید دارند و تنها راه برون‌رفت از شرایط دشوار امروز را، در همراهی و همگرایی مردم و اثرگذاری صندوق رأی می‌دانند؛ برخی کاربه‌دستان، ناخواسته در راستای تحقق آمال بدخواهان ملت ایران گام بر می‌دارند تا مردم را از حضور در عرصه انتخابات مأیوس کنند.

بخشنامه محرمانه تیمورتاش به حکام ایالات سراسر کشور در خصوص نحوۀ برگزاری انتخابات دورۀ هشتم مجلس شورای ملی 23 خرداد 1309

حکام ایالات شمال و شرق و غرب و جنوب

در تعقیب دستور صادره از مقام ریاست وزرا و وزارت جلیۀ داخله، طبق اوامر ملوکانه، در قسمت انتخابات دورۀ هشتم و انتخاب نماینده جهت مجلس شورای ملی، وما اعلام می دارد طبق صورتی که ارسال گردیده است، باید جدّیت لازمه به عمل آید که این اشخاص جهت مجلس انتخاب شوند.

در سینه ام دوباره غمی جان گرفته است

امشب دلم به یاد شهیدان گرفته است

تا لحظه های پیش دلم گور سرد بود

اینک به یمن یاد شما جان گرفته است

در آسمان سینه ی من ابر بغض خفت

صحرای دل بهانه ی باران گرفته است

از هرچه بوی عشق تهی بود خانه ام

اینک صفای لاله و ریحان گرفته است

دیشب دو چشم پنجره در خواب می خزید

امشب سکوت پنجره پایان گرفته است

امشب فضای خانه ی دل سبز و دیدنی است

در فصل زرد، رنگ بهاران گرفته است

                                                         (شعر از شادروان سلمان هراتی)

سوگ سترگ شهادت سردار سرافراز و فرزند رشید و آزاده ی ملت ایران، سرلشکر شهید حاج قاسم سلیمانی، تسلیت باد!

وقتی به سمت دشت لاله خیز تکمران» روانه می شوی؛ پیش از هم نَفَسی با کوه امام حاضر»، آوای بخشی ها و لولوچی ها تو را در لوجلی» میهمان می کند. علیخان» تار در دست دارد و با صدای پراندوهش نه وینم درد جدایی.» را بر لب دارد. هنوز آوای پر ابهت مرحوم کربلایی تقی کریم زاده» در گوشَت می پیچد که اشعار فردوسی را با شکوه می خواند و تو را با اشعار حافظ و سعدی از چشمه های شعر شیراز  سیراب می کند. لوجلی» فقط یک نام نیست، یک تاریخ است، یک مکتب است و در این مکتب، مرزداران و سرداران و شاگردان و شاعران ارزنده و نام آوری قد کشیده اند که همچنان دیارشان را عاشقند.

5 سال پیش که اردوغان در مراسم استقبال از برخی مقامات، شانزده سرباز را در لباس سپاهیان شانزده دولت همزبانش آراسته بود، پرده از نیت شوم و شیطانی خود برای احیای امپراتوری عثمانی برداشت و استمرار این تفکر خطرناک، امروز باعث جوشش چشمه ی خون و خیانت» در شمال سوریه شده است. نقض تمامیت ارضی یک کشور مستقل و به مردم، در حالی صورت می گیرد که با سکوت مجامع بین المللی و خیانت آشکار کشور آمریکا، شاهد بی شرمی های بی شمار اردوغان در قبال ملت سوریه و کُردها هستیم.

سوگ سترگ فرزند شایسته و آگاه این سرزمین، استاد فرهیخته و اندیشمند دانشگاه شادروان پروفسور اسماعیل حسین زاده بوانلو » را به خانواده معزز آن رفته ی نارفته از دل، همه ی دلدادگان این ملک و میهن، به ویژه به دلدادگان فکر و فرهنگ این دیار تسلیت عرض می کنم.

در آینده بیشتر از این عزیز خواهم نوشت. پیشنهادی به اعضای محترم شورای شهر و شهردار گرانقدر شیروان دارم که امیدوارم عملی شود:

لطفا به پاس تلاش های علمی، میهن دوستانه و حق مدارانه ی این استاد دانشگاه و به منظور الگوپذیری فرداییان  از این مرد برخاسته از دیار درد، یکی از معابر شهر شیروان را به نام پروفسور اسماعیل حسین زاده نام گذاری کنید.

هر چند دکتر بسکی، طبیعت، این آب و خاک و آسمان را سخت عاشق بود ولی تعلق خاطری به تعلقات دنیوی نداشت. او غم مردم را هم داشت. رنج مردم چشمانش را پراشک می کرد؛ چیزی که شاید کمتر به آن پرداخته شده است. او یک انسان کمال یافته بود که از دام های بسیار رسته بود. روح لطیف آن دریایِ آرام، زمانی پرآشوب می شد که می دید عده ای با دست اندازی به بیت المال، حق الناس را به غارت می برند.

مرتضوی

 این روزها دیگر از زمزمه های آرام و دلنشین خبری نیست؛ نجواهایی که روزگاری دردها و آرزوهای مادران این سرزمین را برای مان تداعی می کرد، در عصر شتاب و روزگاری که فرهنگ زیر چرخ های توسعه اقتصادی پنهان شده، رنگ باخته است و بی پیرایه ترین زبان ذهن ن این سرزمین رفته رفته کوتاه و کم رنگ تر می شود و نسل امروز با لالایی ها بیگانه تر. حال که می شود شکوه فکر و فرهنگ اقوام خراسان شمالی را در لالایی ها به تماشا نشست، کاش دستی پیدا شود و جهانی را برای مان به تصویر بکشد به بلندای تاریخ و فرهنگ این سرزمین.